Iedereen een beetje Gers Pardoel?

In de tv-reeks "de zomer van..." vertelde Gers dat hij overtuigd was dat hij succesvol zou worden als rapper. Je zou kunnen stellen dat dit de woorden van de zoveelste mondige Hollander zijn, maar ik volg zijn redenering wel.
Want wat hij eraan toevoegde, verklaarde het volledig: "Als je stopt met wat je te doen hebt, zal je nooit slagen in wat je wilde doen. Niet stoppen is de enige oplossing."

Als je een bepaald succes nastreeft, dan komt dit niet vanzelf aanwaaien. Daar moet je hard voor werken en vooral hard voor willen werken. Niet opgeven, niet nalaten, niet slabakken, maar doorgaan als het minder vanzelfsprekend gaat. Volharden in je bezigheid.
Zo had hij het ook over twee deelnemers van de Voice. Die twee mensen, zei hij, hoeven niet te winnen. Zij komen er zo wel. Zij gaan niet loslaten totdat ze er staan.

In diezelfde aflevering was ook Peter Van Laet aan het woord en hij zei eigenlijk exact hetzelfde als Gers, maar dan vanuit zijn eigen neergang. Hij verwoordde het als volgt: als ik in de jaren 90 had gedaan wat de mannen van Clousseau deden, dan was ik er ook blijven staan.
Met andere woorden. Clousseau was gedreven en professioneel blijven doen wat er moest gedaan worden om hit na hit te kunnen scoren.
Dat is niet vanzelf gebeurd, dat is hard werken geweest. Jaar na jaar na jaar.

Zo kunnen we nog tientallen mensen opnoemen. In de sport zijn het de atleten die de medailles halen. Zij gaan altijd net dat stapje verder dan anderen om hun doel te bereiken.
In de cultuursector zijn het de acteurs die je vaker dan anderen in films en op tv ziet, die geen kans onbenut laten om zichzelf te verbeteren en te blijven schaven aan hun kunnen om telkens weer voor de camera te kunnen staan. Tom Cruise blijkt een niet-aflatende perfectionist te zijn.

In het bedrijfsleven is dat niet anders, maar eerlijk is eerlijk, ook hier zijn niet zo heel veel topatleten te vinden. Ze zijn schaars, maar ze zijn er wel. Ik spreek niet over zij op een psychopathische of narcistische wijze hun weg doorheen het bedrijfsleven banen.
Het gaat hier over mensen met een professioneel realiseerbaar doel en die dat doel zullen bereiken op een faire en integere manier.

Hoeveel makkelijker is het niet om de brui aan iets te geven in plaats van die laatste moeilijke stappen te zetten?
Hoeveel minder kopzorgen heb je niet als je je niets aantrekt van de kans op slagen?

Maar hoeveel spijtiger is het niet als je denkt aan wat had kunnen zijn, maar dat je nooit durfde te doen?
Ik sluit graag af met de woorden van Kommilfoo: angst is voor heel even, spijt is voor altijd.

Groetjes
Tilly